Jerzy Kowalski w 2018 roku tworzył z Miłoszem Jankowskim dwójkę podwójną wagi lekkiej podczas najważniejszych imprez. Panowie rozpoczęli sezon od wygrania Pucharu Świata w Belgradzie, jednak w Mistrzostwach Europy zajęli piąte miejsce, a w Mistrzostwach Świata finiszowali na siódmej pozycji. "Wypracowaliśmy już to, by znaleźć się w światowej czołówce, ale brakuje nam pewnej, stałej pozycji" - tłumaczy 30-letni zawodnik KW Gopło Kruszwica.

Podczas najważniejszych imprez sezonu o awansie do finału i ostatecznych miejscach decydowały ułamki sekund. Polacy nie mieli szczęścia, ale traktują ostatni sezon jako bezcenną lekcję na przyszłość.

"Poziom wsród osad w naszej kategorii jest bardzo wysoki i wyrównany. W finałowych rozdaniach często pierwsze i ostatnie miejsce dzielą ułamki sekund. Wtedy liczy się na pewno przygotowanie fizyczne i psychiczne, zgranie z partnerem z osady, odpowiednia regeneracja oraz po prostu szczęście. Któregoś z tych czynników zabrakło nam w decydującym momencie. Pozostaje niesmak, ale też jeszcze większa determinacja do pracy, aby znaleźć ten złoty środek" - tłumaczy Jerzy Kowalski.

Fot. J. Kowacic

W 2018 roku zawodnik kategorii lekkiej świętował jubileusz 10-lecia startów na najważniejszych wioślarskich imprezach. Jaka nietypowa sytuacja z tego okresu szczególnie zapadła mu w pamięci?

"Doszło do tego w półfinale Pucharu Świata w Belgradzie w poprzednim sezonie. Bieg półfinałowy był wyznaczony w godzinach popołudniowych. Zazwyczaj oficjalne ważenie odbywa się 2 godziny przed startem. Tego dnia rano trener Piotr Buliński wpadł do pokoju z pytaniem, czy mamy wagę, na co pijąc kawkę, odpowiedziałem mu, że waga stoi w łazience. I tak po chwili dowiedzieliśmy się, że zmieniła się godzina, kiedy mamy stawić się na ważenie i zostało nam do niej 30 min. Wymagane 70 kg wypracowujemy do ostatniej chwili, zrzucając "ostatki" zazwyczaj kilka godzin przed ważeniem, jeżdżąc na rowerku. W tej sytuacji ubraliśmy na siebie wszystko, co mieliśmy w szafie i ruszyliśmy do czekającego na nas busa. Finał tej historii i tego Pucharu Świata skończył się brązowym medalem - zapewne dzięki przysiadom Miłosza w pełnym opakowaniu w windzie w drodze na busa na wspominane ważenie" - wspomina ze śmiechem Jerzy Kowalski.

Fot. J. Kowacic

Sezon 2018 był drugim, w którym zawodnik KW Gopło Kruszwica tworzył dwójkę podwójną wagi lekkiej z Miłoszem Jankowskim. Jak obaj zawodnicy dogadują się na co dzień? 

"Różnimy się charakterami, ale mamy wspólny cel, co nas łączy. Spędzamy ze sobą więcej czasu niż ze swoimi partnerkami i bywają cięższe dni, ale ogólnie uważam, że jesteśmy zgraną osadą i dobrze się dogadujemy zarówno na wodzie, jak i poza nią" - tłumaczy zawodnik.

Miłosz Jankowski ma na koncie start na igrzyskach olimpijskich, z kolei Jerzy Kowalski wciąż marzy o starcie na tej imprezie, ale nie jest to jego obsesja. 

"Każdy, kto zawodowo zajmuje się sportem, który jest jedną z dyscyplin olimpijskich, na pewno dąży do tego, żeby znaleźć się wśród najlepszych na tej najważniejszej imprezie - Igrzyskach Olimpijskich. Tak też jest w moim przypadku. Kontuzje, które pojawiały się do tej pory w decydujących momentach, niestety pechowo wykluczyły mnie z walki o wyjazd na Igrzyska. Z drugiej strony może właśnie dzięki nim dostałem jeszcze większej motywacji, aby udowodnić innym i przede wszystkim samemu sobie, że mimo przeciwności mogę być w światowej czołówce. Wróciłem silniejszy i mądrzejszy. Jestem we właściwym czasie na właściwym miejscu. Mam nadzieję, że tym razem się uda" - zaznacza.

Fot. J. Kowacic

Jerzy Kowalski od dawna startuje w kategorii lekkiej, co wiąże się na codzień z wieloma wyrzeczeniami. Jak wygląda proces "robienia wagi" od kulis?

"W przypadku dwójki podwójnej kategorii lekkiej wymaga sie od zawodnika wagi 70 kg na dwie godziny przed startem. Taka waga przy naszym wzroście nie jest fizjologiczna, potrzeba praktycznie ciągłej pracy i samokontroli. Lata doświadczenia oraz znajomość własnego organizmu pozwalają sprostać zadaniu, aby mieć wymaganą wagę, jednak bywają ciężkie dni walki z samym sobą, żeby nie zjeść czegoś dodatkowo na co ma się wielką ochotę... Miesiąc po sezonie to czas kiedy w końcu bez wyrzutów sumienia mogę zjeść ulubione kotlety schabowe robione przez mamę i przyszłą teściową, pizzę, frytki i żelki w dowolnych ilościach" - cieszy się zawodnik.

Niektórzy wioślarze po zakończeniu kariery zostają przy swojej ukochanej dyscyplinie. Nasz rozmówca interesuje się także innymi sportami i ma już pewne pojęcie na temat tego, czego chciałby spróbować w kolejnych latach.

"Nie da się ukryć - w chwilach wolnych od wioślarstwa ciężko uwolnić mi sie od sportu. Moją pasją jest również kolarstwo i chętnie łódkę zamieniam na rower. Przyszłościowo myślę, że po wioślarstwie chciałbym spróbować triathlonu" - kończy Jerzy Kowalski.