W grudniu 2019 roku Polski Związek Towarzystw Wioślarskich będzie obchodził stulecie istnienia. Z tej okazji zapraszamy na wyjątkowy cykl, w którym raz w miesiącu będziemy przybliżać historię polskiego wioślarstwa i dwunastu prezesów PZTW. Jako piąty – Władysław Nowotka, który sprawował kadencję w latach 1958-63.

Jak podaje przedwojenny dwutygodnik poświęcony sprawom wioślarstwa "Sport Wodny", przygoda Nowotki z tym sportem zaczęła się w 1919 roku, gdy zaangażował się we współtworzenie Koła Wioślarzy Warszawskich. Był jednym z pierwszych, którzy przekazali środki finansowe na utworzenie tej organizacji, która ostatecznie powstała w 1920 roku.

Dwa lata później piastował funkcję naczelnika przystani Koła Wioślarzy Warszawskich. Następnie działał aktywnie w Klubie Wioślarzy "Wisła", w którym pełnił różne role – kilkukrotnie był wybierany do zarządu, komisji sportowej, a także był wiceprezesem.

Po wojnie zaczął działać w Polskim Związku Towarzystw Wioślarskich. Jak podaje archiwalne wydanie "Życia Warszawy" w 1946 roku został członkiem zarządu – pełnił w nim funkcję kapitana sportowego. Rok później prowadził obrady podczas Sejmiku w Bydgoszczy.

Prezesem PZTW został wybrany 6 listopada 1958 roku podczas Sejmiku w Warszawie, zastępując Stefana Marchlewskiego. W okresie jego kadencji medale na międzynarodowych imprezach zdobywał tylko Teodor Kocerka, pływający w jedynce. W 1959 roku wywalczył brązowy medal mistrzostw Europy w Macon we Francji. Rok później "Tojo" znów stanął na najniższym stopniu podium, ale ranga imprezy była zdecydowanie wyższa – były to bowiem igrzyska olimpijskie w Rzymie.

W stolicy Włoch PZTW wystawił zaledwie dwie osady. Oprócz Kocerki była to czwórka bez sternika w składzie Benedykt Augustyniak, Bogdan Poniatowski, Kazimierz Neumann, Antoni Rosołowicz, która odpadła w repasażach.

Nowotka zakończył prezesurę w 1963 roku.  

Konsultacja merytoryczna: Tomasz Waszczuk