W grudniu 2019 roku Polski Związek Towarzystw Wioślarskich będzie obchodził stulecie istnienia. Z tej okazji zapraszamy na wyjątkowy cykl, w którym raz w miesiącu będziemy przybliżać historię polskiego wioślarstwa i dwunastu prezesów PZTW. Czas na Mieczysława Władysława Harę, który pełnił tę funkcję w latach 1976 – 1981.

Urodził się 12 października 1923 roku w Wólce Gieraszowskiej. Pochodził z rodziny chłopskiej. W czasie wojny, jako nastolatek, był członkiem Związku Harcerstwa Polskiego. W 1942 roku wstąpił do oddziału specjalnego Batalionów Chłopskich. Dwa lata później wstąpił do Związku Młodzieży Wiejskiej Rzeczpospolitej Polskiej "Wici".

Uczęszczał do gimnazjum ogólnokształcącego w Sandomierzy i zdał tam maturę w 1948 roku. Przez kolejne cztery lata studiował w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie na Wydziale Ekonomii Przemysłu Maszynowego.

W 1952 roku objął funkcję wiceprezesa Rady Naczelnej Zrzeszenia Studentów Polskich, a następnie został prezesem Zarządu Głównego AZS. W 1954 roku przeszedł do Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki. Powierzono mu stanowisko naczelnika samodzielnego Wydziału Łączności Międzynarodowej. Pracował tam przez 14 lat. W tym okresie mocno związał się ze sportem i poznał problemy organizacyjne w kraju.  

Z czasem zaczął udzielać się politycznie. W 1968 roku został zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Przez pierwsze dwa lata był naczelnikiem Wydziału Propagandy. Następnie mianowano go konsulem i został kierownikiem Konsulatu Generalnego w Londynie. W stolicy Wielkiej Brytanii przebywał do 1975 roku.

Po powrocie do kraju rozpoczął się rozdział jego życia związany z wioślarstwem. W 1976 roku objął funkcję prezesa PZTW. Początkowo łączył pracę w związku z funkcją radcy ministerialnego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Został nawet wybrany na drugą kadencję w PZTW, jednak po roku zrezygnował, ponieważ wydelegowano go do pracy konsularnej w Szwecji. W latach 1981 – 1984 był konsulem generalnym w Malmoe. Gdy wrócił do Polski, pracował jeszcze przez dwa lata jako doradca ministra, a w 1987 roku przeszedł na emeryturę.

Czwórka ze sternikiem, brązowi medaliści igrzysk w Moskwie: Ryszard Kubiak, Ryszard Stadniuk, Grzegorz Nowak, Adam Tomasiak, Grzegorz Stellak

W PZTW kładł duży nacisk na proces szkoleniowy czołówki wioślarskiej. Zagwarantował dobre jak na tamte czasy warunki treningowe tej grupie, czego owocem były dwa medale na igrzyskach olimpijskich w Moskwie w 1980 roku.

Rok później, gdy kończył prezesurę, wręczono mu puchar od kadry kobiecej i męskiej z dedykacją "sternikowi wioślarstwa w latach 1976 – 1981". Docenił go też Klub Wioślarski AZS w Szczecinie, który przekazał mu swoją odznakę.

W czasie długiej kariery został wyróżniony licznymi odznaczeniami – m.in. złotą odznaką "Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej i Turystyki" (1963), srebrnym (1959) i złotym "Krzyżem Zasługi" (1970), "Krzyżem Kawalerskim" (1976) brązowym medalem "Za Zasługi dla Obronności Kraju" (1977), medalem "40-lecia PRL" (1984), "Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski" (1985) medalem "Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa" (1988). Warto podkreślić, że uhonorowano go też szwedzkim medalem "Czerwonego Krzyża" za działalność na rzecz pomocy Polsce w okresie stanu wojennego.

Zmarł 10 grudnia 1989 roku. Jest pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.

Konsultacja merytoryczna: Tomasz Waszczuk